برنج شام عروسی حسان ملازائی از کجا تامین شد؟ به گزارش کانال پشت پرده مسجد مکی زاهدان، برنجهای اهدایی به دارالعلوم توسط یکی از خیرین که قرار بود غذای طلاب شود پس از دپو در مصلی، حالا سر از سفرۀ شام عروسی حسان ملازائی فرزند حافظ اسماعیل و نوۀ مولوی عبدالحمید درآورده است. به همین راحتی برنجها به نام طلاب مظلوم دریافت می شود، طلاب نان خشک و فاسد می خورند ولی نورچشمی های مولوی عبدالحمید برنج اعلای رایگان.

 پیام شما: بخور بخور از انبار های مکی توسط برخی از اساتید دارالعلوم مکی زاهدان من چند روز پیش برای تفریح به منزلاب رفتم،دقیقا یکی از همین اساتیدی که عکس خونه باغش در منزلاب رو گذاشتید رو دیدم،حالا اسمش نمیگیرم، تازه رسیده بودن و منم رفتم سلامی دادم،جالب بود 4-5 کیسه برنج و مقدار زیادی گوشت پشت ماشینش بود، بین خودشون صحبت بود که ۶۰۰ الی ۷۰۰ کیسه یکی از خیرین به مسجد کمک کرده و کمک برنج ها که رسیده حافظ اسماعیل چون انبارهای مسجد پر بوده پنهانی برنجها رو برده در مصلی مخفی کرده، و به نفر همراهش گفت اگر تو هم میخوای واسه تو هم چند کیسه میارم،خلاصه اونجا فهمیدم بخور بخوریه از انبارهای مسجد مکی.

   نقش حافظ در عروسی فرزندش چیست؟ به گزارش کانال پشت پرده مسجد مکی زاهدان، مراسم عروسی حسان ملازائی فرزند حافظ اسماعیل در حالی برگزار می شود که مجلس آن دارالعلوم، سالن غذا خوری آن سلف دارالعلوم، برنج آن برنجهای اهدایی دارالعلوم، گوشت آن گوشتهای اهدایی دارالعلوم، پخت و پز و پذیرایی آشپز ها و کارکنان دارالعلوم، نظافت نیروهای خدماتی دارالعلوم، کادوی پدر پولهای دارالعلوم، منزل محل سکونت داماد متعلق به دارالعلوم، ماشین عروس اموال دارالعلوم و ... به راستی نقش حافظ اسماعیل در دامادی فرزندش چیست؟

 مسجد، هتل پنج‌ستاره‌ی سرمایه‌دارها! در حالی‌که مردم شهر، برای استفاده کردن از امکانات مسجد مکی باید با ذره‌بین دنبال امکانات بگردند، درهای همین مسجد برای پذیرایی از مهمانان ویژه و شخصی مولوی عبدالحمید و خانواده اش، گشوده‌تر از آغوش مادر به روی فرزند گمشده است! مهمانان عزیزی که از شهرستان‌ها و گوشه‌ و کنار استان و خراسان راهی مراسم پسر حافظ اسماعیل شده‌اند و اغلب، نه جماعتی‌اند، نه محتاج سقف شب، بلکه سرمایه‌دارانی‌اند با حساب‌های بانکی متورم و چک‌های آماده امضا، این روزها در آغوش گرم بیت‌المال لم داده‌اند. نه از سر ناچاری، بلکه از سر نفوذ. درجه‌بندی هم داریم! درجه یک‌ها به ویلاهای وابسته به مسجد منتقل شده‌اند؛ منازلی که لابد، طبق تعریف جدید، وقف کسانی‌ست که جیب پرتر دارند و لبخند عریض‌تری. درجه پایین‌ترها؟ خب، آن‌ها هم در خوابگاه‌های مسجد جا خوش کرده‌اند. شاید بشود نام آن‌جا را "هتل مکی پلازا" گذاشت، البته فقط برای خواص. اما سؤال کلیدی این‌جاست: چه کسی مجاز است بیت‌المال را، که متعلق به همه‌ی مردم است، در اختیار عده‌ای خاص قرار دهد؟ آیا حکم شرعی دارد؟ یا فقط مهر سکوت و مُهر ق...

 گلچین‌شده‌های VIP از طایفه‌ی خاص همراه با موج تراکنش‌ها! در مسجدی که قرار بود خانه‌ی خدا باشد و پناهگاه بندگان، حالا لیست مهمانانش را باید با ذره‌بین جیب‌ها و کارت‌خوان‌ها انتخاب کرد. بله، از بین خیلِ کارکنان زحمت‌کش مسجد مکی، تنها برگزیدگانی دعوت شده‌اند؛ آن‌ها که نه صرفاً نمازخوانند، نه خدمت گذار، بلکه واجد شرایط طلایی‌تری هستند: پول‌پاشی در مراسم پسر آقازاده! کارمندان عادی؟ خادمان بی ریا؟ اون‌هایی که سال‌ها توی گرما و سرما کف مسجد رو برق انداختن؟ ببخشید، دعوت‌نامه ندارن! چون وقتی پای برنج‌های وقفی و امکانات بیت‌المالی وسطه، فقط اون‌هایی حق دارن که بتونن در مراسم حسان ملازایی "موجِ تراکنش" راه بندازن. بله! باید ارزش داشته باشی! ارزش مالی، نه اخلاقی. مسجد هم فقط قاب صحنه‌ای شده برای نمایش قدرت، فامیل‌بازی، و رانت‌خوری با چاشنی قُربِ شخصی. آیا این بود مسجدی که با خون دل‌های مولانا عبدالعزیز ساخته شد؟ آیا این بود شأن کارکنان خدوم؟ خدا رحمتت کند مولانا عبدالعزیز

 سوء‌استفاده از نهاد مقدس، به بهانه‌ی مراسم خانوادگی در روزگاری که اکثریت مردم، برای برگزاری مراسم‌های خانوادگی خود با صرف هزینه و مشقت، تالار اجاره می‌کنند، برخی ترجیح می‌دهند از هزینه‌های شخصی پرهیز کرده و مراسم خانوادگی خود را در مراکزی برگزار کنند که اساساً وقف عام و متعلق به بیت‌المال است؛ از جمله حوزه‌های علمیه و مساجد. نمونه‌ی اخیر آن، برگزاری مراسم جشن فرزند یکی از مسئولان در حوزه‌ علمیه است؛ مکانی که نه برای این قبیل استفاده‌های خصوصی تأسیس شده و نه شأن و رسالت آن، چنین مجالسی را توجیه می‌کند. جالب آن‌که زمان برگزاری مراسم نیز چنان تنظیم شده تا در ایام تعطیل واقع شود و حضور طلاب به حداقل و یا صفر برسد؛ گویی حضور آنان در چنین ضیافت‌هایی، مایه‌ی نگرانی برگزارکنندگان است. از این منظر، باید پرسید: آیا بهره‌برداری شخصی از اموال مشاعِ دینی، آن هم به نفع فردی یا گروهی خاص، از نظر شرعی و اخلاقی قابل توجیه است؟ بیش از آن‌که چنین مراسمی نشان از تکریم دین و طلاب داشته باشد، حکایت از نهادینه‌شدن نوعی نگرش متکبرانه دارد که مسجد و حوزه را ملک شخصی و ارث خانوادگی می‌پندارد. آن‌هم در حالی...